Bedenim, iki tekerlekli tek kiþilik ölüm makinesinde Sanki; ölümsüzlüðe süzülüyor. Bir an gözüm ibreye takýlýyor 100...110...120... ... Adeta; ruhum,rüzgarý deliyor. Alnýmda ölümün sýcak esintisi Gözlerimde tatlý bir veda busesi. .... Aklýmda, kalbimde, hayalimde hep sen Sen, sen, sen ... Kulaklýðýmdan bedenime yayýlan Tüm benliðimi esir alan ses Bu akþam ölürüm beni kimse tutamaz Sen beni tutamazsýn. Sen, sen, sen ... Beni ölümle dansettiren Motor korkusunu Ölüm sevdasýna çeviren Her elimi uzattýðýmda Kalbimi kanatan Sensin be gülüm. Söyle! Söyle! be canan Acý bir ön fren sesiyle Bitireyim mi ? Bu sensizliði.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hürrem Demirci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.