SEN YOKSUN DİYE
Ne doðan güneþin, yýldýzýn, ayýn,
Feri yok, nuru yok, sen yoksun diye.
Ne çayýn, kahvenin, içtiðim suyun,
Tadý yok, tuzu yok, sen yoksun diye.
Bülbüller firarda gül açmaz oldu.
Ötmüyor, kokmuyor, sen yoksun diye.
Hasretten bu seven sarardý, soldu,
Mum gibi eridi sen yoksun diye.
Dil suskun konuþmaz acýr sol yaným,
Hicranla yoðrulur sen yoksun diye.
Günlerim geçmiyor sýkýlýr caným,
Aylarým yýl olur sen yoksun diye.
Yaðmurun damlasý cama vurmuyor,
Esmiyor rüzgarlar sen yoksun diye.
Gözümün yaþlarý bir an durmuyor,
Aðlýyor,dinmiyor sen yoksun diye.
Gözlerim bakýnca yeþil yapraða,
Hep solgun görünür sen yoksun diye.
Takatim kalmadý düþtüm topraða,
Ezildim, sürüldüm, sen yoksun diye…
29.10.2009
AHMET SÝVRÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.