Pamuk ipliðinde sessizce ilerliyor insan giysisi. Vuslat anýyla, ölüm aný; tene bürünmüþ ruhun gizemi. Her acý; yangýn yerinde yere düþmüþ yürek misali her sevinç; cennet mekanýnda tatlý uyku benzeri.
Dünyaya masumiyetiyle bir bebek geliyor Zaman onun defterinde ömrü yazýyor Dertler, sevinçler hep bizler için Büyümenin bedeli aðýr, tecrübe kulaða küpe oluyor.
Bir ben, bir sen, bir o deðil dünya düþkünü þeytan nefislere yerleþir, sarýnýr kürkünü. Ýnsan yaþarken düþünür mü ceza gününü Harama düþen ruha hesap çok acý çýkýyor.
Gel! düþmeyelim tepetaklak bu pamuk ipliðinden neþesiyle acýsýyla tat alalým ömür denilenden yakalanmayalým, kaçalým kötülüðün ilmeðinden. Zannetme ki kefene sarýlana parasý pulu soruluyor
ALEV YAVUZ 29/10/2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.