Ben, bu gece senin Göðüslerini örtmesin diye gece, karanlýðýný deþtim!
Tenin üþüdü Güvenini kaybettin
Sanat tapýnaklarýndan göðüs uçlarýna kadar gezmek vardý bu kenti Kýyasýya ölüme, geçmiþe yol alýþlarý unutmak dilsizliðin içinde Duyduðu hazzý baþýboþ yükseltip sýrtýmý týrnaklarýyla kanatan kadýn süvarilerle Kusursuz gibi görünen oval bir gökyüzünün çýplak vücuduna dokunabilmek vardý öylece
Ah iþte, bu gece..
Ben, bu gece senin Kubar çekip sýzdýðýn yatak odana girdim
Yatak örtüsünün üzerinde yüzüstüydü bedenin Göz bebeklerimi omuzlarýndan ayýrýp beline doðru indirdim Ýstemsiz kasýlmalarý kýran soðuktan kaçmak için, içine girdim
Masumluðumu taþýyan bir çoçuðu içine býrakabilir miyim? Duyuyor olsaydýn, ne derdin? Merak ettim
Henüz fecri görmeden kepeneðimi giydim Çýktým evinden
berFarJeyn
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet Küçükhasanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.