Sen Yokken
Sen gülerdin,
gülüp gecerdin;
aþký kimliðine, yazýna, kýþýna,
kalbine yazdýranlarý gördüðünde.
Kýyamet kopsa kalplerde inanmazdýn,
ne adý aþk olana, ne feylesofuna aþkýn.
Narkissos bile sendelerdi gördüðünde;
þuurunu þuursuzca tutardý
gözlerinden sen okunuyorken.
Muvakkit bedenim taþ kesiliyor,
Þimdi yollara bakýyorum gelirsen diye
bakmakla gelse kimleri getiririm;
seni getiririm mesela birkez sarýlabilmek için,
"seni seviyorum" diyebilmek için ya da.
Ayaðýnýn tozunu bile süpürüyor deliren yaðmur sularý,
ne sesin gelir ayyuka çýkan,
ne baðýrsaklarda damýtýlmýþ Haliç’in kokusunu
aþýp kokun gelir burnuma.
Yer yön bilgisi yok olur haberlerine.
Þimdi donmuþ aþkýný büyüleyip buharlaþtýrsam;
uçup gitse, bulut olsa gök yüzüne,
ve yaðsa üzerine ýslanmayý sevmediðin halde.
Yanaklarýndan dudaklarýna aksa her bir damlasý
gözler kalbin aynasýdýr,
yansýsa kalbinde göz kapaklarýna dolan aþkým...
Levent Bal
29.10.2009 (00:50)
Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.