DOĞRU İNSANI SEVMİŞİM
Yaþlanýyorum belkide
Avuçlarým ellerime sýðmýyor artýk
Kainata sýðmaz oldu þu küçücük yüreðim
Gücüm kalmadý artýk tutmuyorki bileðim
Nabzým bir farklý atar oldu
Sanki ruhum parmak uçlarýmdan çýkacak gibi
Þimdi bir baþka bakýyorum dünyaya
Eskiden ne güzeldi çocukluk yýllarým
Aklýmda sadece bir tatlý sýkýntý
Yarýn ne oynasam diye
Çocuklukta bir tek acý hissedersin
O da düþtüðünde kanayan yaran
Ama þimdi
Düþtüðünde dizlerin deðil kalbin sýzlýyor
Belkide bütün bunlara sebep sensin
Bilmiyorum ki neden bu kadar baðlandým sana
Nereye baksam aklýmda sen
Dilimde , zikrimde , fikrimde sen
Özümde , sözümde , gözümde sen
Artýk rüyalarýmdan bile çýkar oldun
Anlasana be gülüm
Yapamýyorum ben sensiz
Kaç kere denedim seni unutmak için
Demek ki ben doðru insaný sevmiþim
Yanlýþ kiþi olsaydýn eðer
Baþka aþklarý doldurmuþtum bu kalbime
Ama þunu bil ki bu fani hayat
Sevdiðin uðruna ölmekmiþ meðer
Ve seninle geçen bir dakika
Ýnan ki bütün ömrüme deðer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.