Tan aðarmaya baþlarken eþkin resmi vurdu yüzüme Koyu mavi gökyüzü sabahýn ilk ýþýklarýnda bakýþlarýma konuþtu sanki. Gündüzlerim gecelerimde, Gecelerim de gündüzlerimde öldü sensizken
Üryan düþ ve düþüncelerimle karþýna çýkmak, Sana sevgime yüzsüzlüðü giydirtti. Gizlerim özümü kesip atarken Sen içinden beni kesip attýn.
Akýtýrken beni içinden saðanaklarda Çýðlýklarýma yazdým seni Akýttým geri içime damarlarýmdan dökülen her damla kaný
Ab-ý hayatýmý sen vermiþtin bana Geri sen aldýn. Kelimelerim çaresiz, umutsuz, senden yoksun. Halvetler beni bekler olmuþ zaten, artýk ne çare. Hoþça kal tebessümlerimin YAÐMURU! Hoþça kal sýðýnaklara gizlenmiþ YABU! HOÞÇA KAL…
Eþk: Göz yaþý(Farsça) Halvet: Yalnýzlýk(Farsça) Ab-ý hayat: Hayat suyu(Farsça) Üryan: Çýplak
Benden yardým ve desteðini esirgemeyen ve bana önerilerde bulunan HASAN aðabeyime her þey için teþekkür ederim. Sað ol aðabeyim
23 Mayýs 2007 Çarþamba 02.40
Sosyal Medyada Paylaşın:
şeminur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.