SEVDİĞİM

Tut ki;
Suskunluklarýmýz bize mahçup
Ezilmiþ,büzülmüþ ayaklarýmýzýn altýnda.
Gecelere yakýnmalarýmýz son duraðýnda,
Yitik dediðimiz her þeyin
Yeniden kendini bulduðunu;
Adý bahar olan dört mevsim coðrafyasýnda...

Tut ki;
Kelime dünyamýza ‘hasret’i almadýk,
Sýðýnmadýk aðlamalarýmýza
Soluduðumuz her tütün dumanýnda,
Kýrgýn bir türkü deðil artýk
Birbirimize armaðan beyaz kurdelalý pembe kutularda...

Sevdalarda usul usul büyüdüðümüzü
Çýð gibi sevgimizi haykýrdýðýmýzý farzet
‘Hoþçakal’larý alt ettiðimizi
Sessizce çekip gitmelere kurþun sýktýðýmýzý...

Düþünsene;
Zülüflerim avucunda tel tel
Okþanan bir çocuk ruhunda
Sarýlmýþýz sýmsýký
Yaðmur ýslamalarýnda
Ve sonra güneþi sunduðumuzu
Titreyen bozkýrlara
***



(Uyanmam sanýrdým bir daha
Düþlediðimiz gülmelerin koynunda)


***
Sevdiðim!
Ne olur
Ne olur baðýþla
Boþ satýrlarda karalamak yetmiyor
Ne bana,ne sana
Ben ölümün kýyýsýndayým
Seni sevdiðimi anlatabilmek
Ömrüme bedel deðil ki
Nitekim ömrüm kýsa.

Sosyal Medyada Paylaşın: