BENİMSİN

BENÝMSÝN


Ne zaman yaðmur yaðsa bastýðýn yere
Perçem perçem düþsem gözlerinin önüne
Ve ne zaman konsam kuþ misali pencerene
Yalnýzlýk seni yazar en koyu mürekkeple
Ýþte o zaman en derinden bir ses alýrsýn
Benimsin ve bana gittiðin gün kadar yakýn...


...Bilmeden götürdün beni gittiðin diyarlara
Þimdi aþinayým hep dipsiz uçurumlara...


Zülüf saçlarýný kulak arkasýna atarken
Gamzelerin bir kördüðüm çözerken
Dudaklarýn bize bir ses kadar yakýnken
Ve kulaklarýn bizim þarkýmýzý dinlerken
En hüzzam melodiler söylenen bir sesten
Benimsin ve çýkana kadar son nefesimsin...


... Halbuki bir nefes kadar yakýndýn bana
Þimdi þiirler yakýyorum nefesinin yokluðuna...


Bir nehir misali uzayýp giderken düþünceler
Sana ram olmuþ en içten bütün hisler
Hep yalnýzlýk yazar oldu elimdeki kalemler
Nedense hep uçurum kýyýsýnda kelimeler
Ve dakika dakika tükenirken saatler
Biraz daha yakýnsýn, biraz daha benim...


... Sözlerim ve anýlarým varken bize dair
Þimdi hoþ bir sada oldun dilimde ahir...


Duvarlar çizgilerle doldu sen gittin gideli
Her günüm hazan, her günüm þiirlerle belgeli
Ýçim bir cehennem, içimde hep ateþ seli
Her daim çalarken hüzzam gönlümün teli
Titrerken çarmýha gerilmiþ Ýsa’nýn çivili eli
Ne kadar acý çekersem, o kadar benimsin...


19 Ekim 2009
MEVLÜT KARA



Sosyal Medyada Paylaşın: