her sabah baþucumdan alýr giyerim çocukluðumu yeniden. iþe gider çelik-çomak oynarým ne çýkar büyüdüysem
çizgili topacým rengarenk bilyelerim yok gerçi, bugünlerde kumdan kalelerimi de yemiþ, bitirmiþ deniz. bilseniz nasýl gizledim çocukluðumu içimde senelerdir bet beniz prangalý kelebeðe dönmüþ derdiniz.
emin olun büyüdüysem suç benim deðil. ortalýða bunca kin bunca nefret saçýlmýþken Þeytan’a uymadan hala gülümsüyorsam bilin ki çocukluðumdan.
doðru, elma þekerimi kimseyle paylaþmadým cezama da razýyým suçum bu kadarsa. gerisi iftira demokrasi diye diye ne kimseye saldýrdým ne Irak’ý bombaladým. kulaðýma fýsýldanan vaatlere kanýp da açýlým da yapmadým. çok þey istemedim zaten hayattan yükseklerden korkarým.
soluduðum huzur bir de can yoldaþým avucumda kalanlar. bakmayýn çocukça gülümsediðime þimdiki oyuncaklar çaða ayak uydurmuþlar ne ben onlarý anlýyorum ne onlar beni anlýyorlar...
27-10-2009 ....Ayvalýk.... H.Hikmet Esen Sosyal Medyada Paylaşın:
H Hikmet Esen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.