kırık ayna

Bir aynam var
Hep baktýðým ama hiç görmediðim
Dokunurken kelimeler dilime
Düþüncesizliktenmiþ ya
Söyleyemediðim
O kadar çok duygu biriktirdim ki içimde
Ýçimden yok oluyorum sessizce
Durmadan koþmasýný bilirim bu kýrýk ritimin içine akýtýrken ruhumu
Aynadan süzülürüm aðlarken düþlerimde kýrýk gülüþler
Yarým yamalak bir gözle
Ölümün Gölgesindeki ölümlüleri seyre dalar
Bir gece daha kapatýrým gözlerimi
Beyaz kefenim yorganým çiçekler baþ ucumda.
Melekler hep saðýmda solumda ya
Bu sorularý sormak için artýk çok beyaz bu ayna
Haydi durma…



Çok güldüler yüzüme sahte , beyazdan siyah bir gözle
Düþündürmedi sýcaktý
Ýçime düþerken bakýþlarýn
Ruhum bir hoþ , karanlýktaydý
Göz kýrparcasýna bu asi virane dört duvarýn acýlý bakýþlarýnda
Çýkar yol beyaz bir at belki de o bir domuz
Beyazdýnýz ikiniz de saf ve masumdunuz
Sýcaktýnýz bir bir telleriniz deðerken omuzlarýma
Omuzlarýmdan düþen yoksulluðumu göremedim
Þimdi satýrlarýn arasýnda hatýralarý saklýyorum aþaðýya doðru
Boþ yer yok aslýnda ama
Sana da beyaz bir kelebek sakladým düþümde
Düþümden doðarken sýcak gülüþümle seni taklit edercesine dökülüyor satýrlar
Sahte siyah ve berrak
Bir bir damlýyor gök kubbeden ince bileklerine
Yýldýrýmlar düþüyor ürperiyorum
Daha baþlangýç demiþtik bir çizgi çizip
Durduðumuz yeri kendimizden gizlerken
Kendimize kýrýk bir aynada
Son defa gülümsemiþtik
Kelebekler beyaz çiçekler
Dað bayýr koþan inci tanelerine benzeyen çocuklar
Bir kaldýrýmda afet abla
Diðer tarafta Mustafa
Gözlerine bakarken insanlarýn sevinçlerini
Ve
Hüzünlerini , kederlerini paylaþamamak
Ne kadar acý ne sancýlý aksamlar doðuruyor her batan güneþin ardýndan
Hiç yaþadýn mý
Kýrýk bir aynada gülümserken
Gözlerin karardý mý
Þimdi mi yoksa Þiiit mi !
Bitti mi
Kalk ayaða kendine gel be hey deli.
Kalk ki görsün ruhlar alemindeki ölümsüz gözler
Yer yüzünde kaç ölü kendi külünden geri döner.
Ve inadýna Bir kez daha istanbulun en yüksek tepesine
Aþk bayraðýný diker Saf temiz elleriyle
Kirletmeden siyahlar göstermeden
Beyazlarýn gölgesinde.

Sosyal Medyada Paylaşın: