Bu yollarýn sonunda mutlaka canan vardý Gönlüm öyle hisseder, öyle anardým onu. Yad ele gitmez beden, gideceðim o yardý Açýlýr gönül kapým, öyle koyardým onu.
Damla damla gönlüme akmasý ne güzeldi Sevda denen illetin yakmasý ne güzeldi Karþýdan görünmesi, çýkmasý ne güzeldi Bana verilen nimet, öyle sayardým onu.
Yüzünü gördüm Ayda Güneþ vurmuþ al olmuþ Gonca idi bahçede, þimdi açmýþ gül olmuþ Evvel konuþmaz idi, þakýyan bülbül olmuþ Bir kelebek misali, öyle sanýrdým onu.
Her sabahýn hayrýna seherde dualarým Açýlan her kapýda yar gelecek sanýrým Ateþe düþmüþ gönül, gece gündüz yanarým Kora döner yüreðim, öyle korurdum onu.
Özü olmasa burda, ruhu bende saklýdýr Ýnsaný insan eden düþüncesi aklýdýr Dilde güzellik varsa, bal kaymaktan tatlýdýr Toplardým sevileri, öyle verirdim onu.
RABATLI gözyaþýyým yanakta kaldý izim Deryalara dönmüþüm, çaðladý iki gözüm Canandan ayrýlýnca kalmadý tadým tuzum Canýmdan can sayardým. öyle severdim onu.
Ertürk DEMÝRCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
RABATLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.