Bir dal diðer dallara baðlýysa, O da zararýný görür mutlaka, Fýrtýna diðer dallarý vurduðunda… Daðýlýr benlik, Yürek bir yüreðe baðlý kaldýðýnda.
Omuzlarýndaki yükü, Taþýyabilirsin belki tek baþýna. Daha da hafifleyecektir yükün, Bir baþkasý omuzladýkça; Ama o, tökezlediðinde, Zararý sana da dokunacaktýr, Sen kendin olmadýkça.
Ve çirkin yalanlar, Pembe yalanlarýn kucaðýndan çýkmýþsa… Yaralayacaktýr seni bütün renkler, Beklenmedik bir anda
Sen temiz olaný görebilir, Sen ruhunu arýndýrabilir, Ve sen her defasýnda kendini geliþtirebilirsin, Doðrularý görebildiðin anda. Yoksa, Bozguna uðramýþ bir düþünce tarlasýna dönersin; Sen kendin olamadýktan sonra.
Ülkü Duysak Sosyal Medyada Paylaşın:
ulkuduysak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.