SENSİZ

Sensiz...


Alacakaranlýk gündüzlerin beþiðindeyim
Geceleri demeye yok ki mecalim
Titrek bir yaprak kadar sefilim
Üþüyorum, üþüyorum ateþin ortasýnda...


Eski bir plakta unutulmuþ bir besteyim
Ayrýlýklarda can buluyorken melodilerim
Öne düþmüþ yüzüm, tebessüme hasretim
Yanýk yanýk söyleniyorum gramofonlarda...


Kara kaplý defterde unutulmuþ bir þiirim
Tozlu raflarda yýllarca býrakýlmýþ misafirim
Alfabem kullanýlmýyor, okunmuyor dizelerim
Kelam kelam oluyorum arsýzlaþmýþ dillerde...


Boðazlarda düðümlenmiþ bir çift sözüm
Kaldý kelimelerim, kýzardý hayalý yüzüm
Belki dile gelirim kaybedersem özüm
Kokmuþ, çürümüþ beklerim gelmeyenlerde...


Sazýn mýzrabýnda unutulmuþ bir notayým
Es geçilmiþ ozan tarafýndan bir yaným
Kendi kendine söylenen derin bir sýzýyým
Tel tel olmuþum ben söylenmeyenlerde...


Sevda kentinde yeri bilinmeyen bir adresim
Bulunmuyor sokaðým, yaþanmýyor hislerim
Bir aþýðýn aðzýyla terkedilmiþ kaderim
Avaz avaz oluyorum kentimin duyulmayanlarýnda...


Zamanýn girdabýnda vakitli vakitsizim
Bir yanda gündüz diðer yanda geceyim
Ölümlü bir saatte hüzünlü bir akrebim
An an ölüyorum zamanýn sezilmeyenlerinde...


Hülasa, sensiz her daim hazýr benim kefenim
Ölmüþ bir meftanýn yana düþmüþ sêriyim
Sevgilim, artýk sana deðildir kelimelerim
Þair þair oluyorum sayfalarýn beyazlarýnda...


MEVLÜT KARA
24 Ekim 2009
ÞANLIURFA

Sosyal Medyada Paylaşın: