Nura Üçgen Ağıdı

Yandým gül yangýnýnda, dondum ayrýlýk gecelerinde
Rüya kuþlarým yetim güftelerin hecelerinde..
Aðlayan kütüðe bel bel bakan nüfus cüzdaným
Altý delik sümerbank ayakkabým, þiirim
Geceyi beklerken sabah doðmalarýnda..
Cennete güz mevsimi ýsmarladýlar
Yarýn ki resmimi yapan aynalar..
Girmeye görsün ömür treni
Taþ örgülü ve taþ yürekli
Kara tünel zamanlara
Yanarým da yanarým,
Kendi sýcaðýmdan
Ve dumanýmdan
Boðulurum...
Nerdesin
Sonsuz
Nur?

Dar kafese nasýl sýðmýþ bu gökler?
Bir yer ki iniþi zor, zor iþte zor
Çýksan çýkýlmaz, her tarafý yokuþ
Ova, deli toynak arzularýmda
Dað, kanadý kýrýk yaralý bir kuþ
Ýçinde doruk taþýyan dip benim
Kemiði sýzlayan son garip benim

Terminalde emanet ofisi miyim hayret!
En sonunda anladým ben ki bana emânet..
Þaket beni, parçala, gel ey ölüm meleði!
Ýki yere teslimim: Ruhum göklere,Hakk’a
Ve günahkâr bedenim çýlgýn kara topraða...

Nur
Gel yað!
ve sende
Arkasýndan
Yaðýver yaðmur!
Bil halimi, anla!
En son bataklýktayým
Yükselmiþ çamur çeneme
Ne olur, ne olursunuz ne!
El atýn geçen senelerime!
Kalem, kâðýt, kudüm,ney ve güvercin
Niye öfke, niye nefret, niye bu kin?
Alýn beni uçurumdan, çýkarýn, çekin
Cümle þiirler dilsiz, kelimeler de ruhsuz
Aþkým sur’un üflenmesi, uçsuz bucaksýz ova
Bilmezdim nefes alýp vermek dava içinde dava! ..

Mustafa CEYLAN



----------------------------------
-(Gülce-Üçgen)
Sosyal Medyada Paylaşın: