Dizilirdi sýra sýra, Gül dalýna kelebekler. Evcilik oynardýk bir aðacýn altýnda. Ellerimizde naylon bebekler. Kimimiz anne olurduk, Kimimiz baba. Görürdü iþimizi, Bir tencere, bir tava. Çerden çöpten yapardýk aþýmýzý.
Misafir olurduk birbirimize. Buðusu üstünde çorbamýza, Banar banar yerdik ekmeðimizi
Dans ederdi dört bir yanýmýzda, Bütün renkler. Geçerdi çocuk yüreðimizden, Oyuncak taþýyan gemiler.
Çocuktuk; Hayatýn en güzel yanýydýk... Hayatýn en saf hali… Çocuktuk; Sevgilerle doluyduk. Çocuktuk; Nerde olursak olalým, Yaþardýk art niyetsiz.
Büyüdük, Ýyiyi kötüyü öðrendik. Güzeli çirkini gördük. Kim haklý, kim haksýz bildik. Kýrýldý kelebek kanatlarýmýz, Kahýr taþýyan gemilere bindik. Yitirdik çocuk masumluðumuzu.
Bilemedik , Bir kelebek kanadýnda konmayý, Gül dallarýna. Beceremedik, Yedi renk olmayý, Gökkuþaðýnda. Bir uçurtmanýn kuyruðunda, Çocukluðumuzu yele verdik
Ülkü Duysak 25.10.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
ulkuduysak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.