Babam ,bir zamanlar Mutluluklar, bizimdi Ne kadar,neþeli Ne kadar mesut Hastaydýn ,ýzdýrap çekiyordun Ameliyat olman gerekti Ve her þeyi göze almýþtýn 25 Ekim 1969 ! O periþan gün Boynumuz bükülmüþtü artýk Akþam olmasýný istemiyorduk Kapýmýz çalmýyor açýlmýyordu Herkez mutlu,masalarý düzgün Bizse,üzgün ! Babam yok,babamýz yok Baba diyenleri duyunca Boðazýmý o hýçkýrýklar týkýyor!
Þiire ilk adým ölüm þiiri olmuþtu ! Hüseyin babamýn bizleri býraktýðý ilk akþamý ’25/1969..Ekim O yüzdendir ölüm þiirlerini hiç sevmem !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oya gedik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.