TÜRK DESTANI

O, her þeyin sahibi birgün beni yaratýp
Seçilmiþ kavim kýldý, TÜRK býraktý adýmý,
Fýtratýmý en güzel hasletlerle donatýp
‘Yürü’ dedi, ‘hatýrlat insanlýða yâdýmý’…


Altaylar’dan beslenir ruhumun pýnarlarý
HIRA’da atar kalbim bir ‘IKRA’ nidasýnda,
Nizam-ý Âlem için vardýðým diyarlarý
Bu aþk ile þadettim bir derviþ edasýnda…


Kýzýlelmam, hayalim, ÜLKÜM Hakk’ý seslenir
Hakk, hakikat uðruna insanlýk vurgunuyum
Birgün bu köhne cihan adaletle süslenir,
Bu yolda beþbin yýllýk mihnetin yorgunuyum…


Zalime kýrbaçtým hep, gariplerin yoldaþý
Umut bendim, aðlayan kalplerde filizlenen,
Ne zaman, nerde aksa bir mazlumun gözyaþý
Endülüs’ten Maçin’e, bendim yolu gözlenen…


Ruhum Ömer-ül Faruk, gönlüm Murteza Ali,
Yesevi’nin feyzini taþýdým diyar diyar,
Kâbe yoluna revan o karýnca misali
Ben mukaddes davamýn çilesinde bahtiyar…


Kaç zaman zulümlerde kýyýlmýþ, kýrýlmýþým
Ýhanetler görmüþüm, gafil kara ellerden,
Yorulsam da, bir ölüp binlerce dirilmiþim
Kervan yola koyulmuþ durakladýðý yerden…


Kýrk yiðit yoldaþýyla çin sarayýný vuran
Hürriyet abidesi ölümsüz KÜRÞAT benim,
Adalet uðraþýyla tarihleri dolduran
Ýnsanlýða sunulmuþ, bulunmaz fýrsat benim…


Bazen Rûþen Ali’ydim Çamlýbel’den ses veren
Zalime haykýrýþým ün oldu bozkurtlara,
Bazen de Ferhat oldum, aþk için daðlar delen
Gâh Mevlâna, gâh Bektaþ, mühür vurdum yurtlara…


Baðdat’ýn önlerinde bir gencecik Osman’dým
Çocuksu coþkularla kelle koltukta yatan,
Bizansýn burçlarýnda Ulubatlý Hasan’dým
Kanýyla mühürleyip, çaðlarý çöpe atan…


Ey Türk!.. Ruhunda hisset ne unuttur ne unut
Çanakkale, Sakarya, âleme ibret destan,
Her devirde bir baþbuð ses verir umut umut
Bazen MUSTAFA KEMAL, bazen de bir ALPASLAN


Ey Türk, davran!.. çaðlarýn üstünden uçmalýsýn
Cihan seni bekliyor, silkelen uyan yeter!
Hak ve adalet için ön safa geçmelisin
Menzilin uzak deðil, GÖNÜLDEN ÝNAN YETER!..

****************

BÝRGÜN, ‘ÝÞTE BEN BUYUM’ DÝYEBÝLÝRSEN EÐER
ÝNSANLIÐIN BAHTINA TÜRK’ÜN GÜNEÞÝ DOÐAR…


Cemal Varol





Sosyal Medyada Paylaşın: