Tabutumun son çivisi sensin idamýmý imzalayan kalemin mürekkebi kanýmdan olsun.
Vermeden son nefesimi þu vefâsýz âlemde gördüðüm son yüz senin ki olsun.
Ulu orta assýnlar beni çengellerle parçalasýnlar etimi derimi milim milim yüzsünler günler sürsün geceler boyu köpekler yalasýn kanýmý.
Ýþkencecilerin aðýr ve terli vücutlarýnýn ve aðýzlarýnýn pis kokusuna aldýrmam yeter ki kapamadan gözlerimi bir kez daha vursun nefesin nefesime.
Kemiklerimi tek tek kýrsýnlar söksünler týrnaklarýmý lime lime olsa etlerim ben son umut yine seni beklerim.
Tabuta sen koy bedenimi sarýlacak bir vücud kalmasa da geriye sen sarýl yine de tabutuma topraða da sen koy en son baþýmý koyarken topraða seni ne çok sevdiðimi hatýrla...
04.42 / 18 eylül 2009 bakýrköy - istanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
muharremali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.