BAHANE

Güz elleri okþarken aðaran saçlarýmý
Býraktým takvimlerin koynuna güzelleri.
Saydýkça, günahlarým dökülür her gözeden,
Göz eden ay bakýþlar affetmez suçlarýmý.

Gün, ah eder, ben suskun; dolanýr söz dilime
Saat döner, çark döner, tayfun olur her günah...
Mýsralarým ses verir: “Ben deðilim çare siz...”
Çaresiz son yokuþta balyoz iner belime...

’Gelin! ..’ diye çaðýrsam yaban olur dostlarým
Kimi iç güveysidir, kimisi olur gelin.
Nerde cerenler nerde, soran yok ki derdi ne?
“Derd ine dizlerine, her þey kalmýþken yarým...”

Bir inciydi makamým, mevkim, þaným, þöhretim
Döndükçe koltuklarým diplomam birinciydi.
Her dönüþte umuttum, ey dönekler dünyasý!
Dün, yasý býraktým da þimdi boþa gayretim.

Kýrat topal içimde, kulede þom pervane
Dönsün kendi kendine, gönlüm diyor ki: kýr at!
Küsmem alýn yazýma, böyle yazmýþ Yaradan
Yaradan kan sýzacak, ötekiler bahane…

Mustafa CEYLAN

--------------------
GÜLCE-Dönence
Sosyal Medyada Paylaşın: