sevgiliye iltica
SEVGÝLÝYE ÝLTÝCA
Âþinâyým adýna, dudaklar sakladý seni,
Âteþ-î Sûzan yaktý kavurdu, kül etti teni,
Kirlendi ruhum, muazzez nurun pakladý beni,
Aþkýnla yanan bir, öz oldum ben.
Hep sen vardýn, iltica, dua ve niyazlarýmda,
Reddetme fakiri, hem çoðu ve hem azlarýnda,
Mahviyette ömrüm, nev-i bahar ve yazlarýmda,
Beldende savrulan, toz oldum ben.
Ey bâd-ý sabâ yol düþür hemhâl ol, o beldeyle,
Haraç mezatta gitti ömrüm, ne tam ne eldeyle,
Dîvân-ý Rahmanýnda refakat et, bu bendeyle,
Aþkýnla bî karar, az oldum ben.
Gül-i Harameynin misafiri olduðum zaman,
Teneffüs ettim rîhýný, her zerrede seni, an bean,
Olmazsa þefaat abd-i acze, heyhat, yan beyan.
Yanýp kül olan bir, köz oldum ben.
Ahmed-ü Mustafa, esmandan bir cüz var adýmda,
Ne Âteþ-i dîl-i suzan, ne de aðýz tatýmda,
Ser tâc-u zikrine bende oldum, gönül, yadýnda,
Aðýz pelesenk etti, söz oldum ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.