Üç ney

Üç ney duruyor odamýn köþesinde
Masamýn yaný, pencerenin alt çaprazýnda.

Yýldýz, kýz ve nýsfiye.

Kýz neyle en son sana taksim yapmýþtým
Aðlamýþtýn hani sende, derin derin
Ýçmiþtin sigarandan, dalýp kalmýþtýn

Yýldýzla türküler söylemiþtim
Do karar çekiyor benim sazbüþ ya, ondan
Sen severdin ama o tonu

Nýsfiye’yi dinletmek nasip olmamýþtý sana
O kadar hýzlý girip rüzgâr gibi de
Çýkýp gitmiþtin hayatýmdan!

Üç ney duruyor duvarýn dibinde, hâlâ
Sazbüþ üzerinde, baðlamam kýlýfýnda
Onlar yerli yerinde, benim aklým sende

Ýyi misin? Mutlu musun?
Bir bilsem. Bilebilsem

Kimleri arýyorum ortak tanýdýðýmýz
Bin takla ile bir laf alabilmek için aðýzlarýndan
Ve anlamamalarý içinde çabalayarak
Komik olmak bahasýna

Üç ney duruyor hâla
Alýp bakýmýný yapmam gerek, kurumasýn diye
üflemek gerek. Ama kime? Neye? Niye?

Efkârlanýnca bir þarký takýlýr dilime
Sen varken söylememiþtim oysa hiç
"Nereden sevdim o zâlim kadýný
bana zehretti hayatýn tadýný."

Neyse boþver
Neyler dursunlar bakalým yerinde
Belki senden bir haber gelirde, onun þerefine
Yaparým bir rast taksim. Hicâz belki

Ve yine geçerim senin özlemine
en sevdiðin þarkýlarý gönül sultaný...


Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: