GÜLÜM

GÜLÜM

Kutuplardan çýkma buzdan taþlarla,
Örülmüþtü dünyada demirden yüzün.
Sevgine çýð düþmüþ geçen baharda,
Çile doluverdi gecen gündüzün.

Bir alev timsali olan kalbimi,
Buz dolu kalbinin içine attým.
Sýr dolmuþ saklýnýn tüm gizemini,
Rabbime el açtým, O’na anlattým.

Bu benim ateþle imtihanýmdý,
Dilerim nefsine bir þamar iner.
Ya senin kalbinde buzlar çözülür,
Ya da benimkinde alevler söner.

Aþkým, dað ceylaným, þaþkýným.
Bazen çok üzüldüm, bazende üzdüm.
Yeni sayfa açýp þiirler düzdüm.
Dikenim deðil, olasýn gülüm.

ENGÝN TATLITÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: