Hep deriz dünyada nasýl oluyor da,
Kimse dinlemiyor söyleniyor hayatta,
Anlayan, dinleyen, bilmeyen ne anlar ya,
Yaþýyoruz iþte zamanla acýmasýz dünyada,
Gülenlere bakarýz, imrenirim derdi yok diye,
Söylemeyince anlamýyoruz içindekilere,
Özlenen o güzel iki kelime iki heceye,
Gözler öyle görmek istiyor istemese de
Aðlayanlara bakarýz, dertleri ne çok diye,
Bilemeyiz nedir çektikleri bunca çile,
Ömürler hep çile çekmekle geçecek diye,
Gülmek bile istemiyor iç yüzleri niye..
Kimi zevki sefasýnda yaþar böyle iþte,
Nasýl yaþýyorlar hissetmiyorlar bile,
Ömür ve gönüllere verilen iþkence,
Birazcýk etrafýný iyi bak ve dinle,
Bir zaman sonra belki öyle olacaðým,
Belki gülüp, belki aðlayacaðým,
Kendimi yerlerin dibine atacaðým,
Belki sevinçten göklere uçacaðým..
Hayat bu yarýn ne olur bilinmez,
Kaderin önüne hiç mi hiç geçilmez,
Zaman ne gösterir hiç bilinmez,
Zamaný gelince gönül hiç beklemez..
Ne diyelim sonumuz hayýr olsun,
Gönüller hep sevgi ve neþeyle dolsun,
Mevlam herkese hoþnut kýlsýn,
Yaþam mutluluklara hep yol olsun…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.