Uslanmadın Ah Gönül
Karlar yaðdý baþýna, için için köz oldun
Ateþlere atýldýn, aldýrmadýn buz oldun
Kuruttular topraðýn, kaynayan bir göz oldun
Uslanmadýn ah gönül, yine coþtun çaðladýn
Aþk ateþine düþtün, yüreðini daðladýn
Geceleri sabaha, uðurladý gözyaþýn
Feryadýn düðümlendi, durmadý hiç savaþýn
Yorulmadý katlandý, onurlu dimdik baþýn
Uslanmadýn ah gönül, yine coþtun çaðladýn
Gurur saydýn kendine, görünmezde aðladýn
Hep vuslatý aradýn,umuda yelken açtýn
Küçücük yüreðinle, sen sevgiye muhtaçtýn
Ne zaman ki yaklaþtýn, o zaman korkup kaçtýn
Uslanmadýn ah gönül, yine coþtun çaðladýn
Vefasýz bir sevdaya, gittin gönül baðladýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serap Saylam Şen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.