Mahallemizde minyon yapýda bir kedi vardý,
Sanýrým biri tarafýndan getirilip býrakýlmýþtý,
Benimle birlikte eve gelmek için ýsrarlýydý,
Getirmeyeceðimi anladýðýnda da susuyordu…
Bu þekilde günler geçti, kedi de hiç susmadý,
O hep gördüðünde miyavladý, ben de üzüldüm,
Sonunda beklemediðim bir olaya þahit oldum,
Küçücük kedi tam dört tane yavru doðurmuþtu…
Kendisi zaten minikti, yavrularý da fare kadardý,
Onlarý emzirip doyurmayý bile beceremiyordu,
Onu yere yatýrýp karnýndaki tüyleri düzelttim,
Gözüken meme uçlarý üzerine yavrularý dizdim…
Kedi artýk yavrularýný emzirmeyi öðrenmiþti,
Penceremizin önünde hep bu manzara vardý,
Onlar anneleriyle birlikteydiler, ayrýlmýyorlardý,
Ben pencerenin önünde hayatý öðreniyordum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.