Güz yorgunu gözlerimde sisli bir duman Basamaklar yüksek,yüksünmeden çýkýyorum Pencere aralýðýndan esen rüzgarlý bir ýslýk Donuk bir havanýn seyrine dalýyorum Güneþ soðuðu vururken anlýmýn çizgilerine Yýllarýn nede çabuk geçtiðini hatýrlýyorum Son bir bahar daha geldi,kýþýn kapýsýna Ne ilk bahar ilk oluyor, nede son bahar son
Eylül yaðmurlarý yerini, Ekim soðuklarýna býrakýyor Kasýmpatýlar can atarken güne merhaba demeye Ayaz yemiþ yürekler üþürken, bende yanýyor..
Ekim yangýnlarýný bilmezsin sen ! Yakýp gittiðin an iþte bu andý Düþen her bir yaprak gibi uzaklaþmýþtýn Solmuþtum, olduðum yerde donmuþtum Ellerini ellerimden çekip gittiðinde Sýfýrýn altýnda on derece yanmýþtým ben
Ozan Özdemir..19 Ekim 2002
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan75 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.