dökülür içime þelalelerin akýþý gözlerinden
Karlarý eriyince yarlarýn artar yalnýzlýðým
içime harlar oluþur köklerim sürgüne dallanýr
düðümlenir hazan filizlerim fecrin açýlýr açlýklarýmda
ardelenlerim açar, çiçeklerim rukuya durur,
ulaþýlmazlýðýn tavusu öter ruh celbimde
gövdemdeki son algýdan baþlatýlýr sensizliðim
ritmik kulaçlarlarýn susuz suçlarýnda baþlar mesaim
biraz sözüm özünün kitabesine asýlacak
sözclerim, kanlý gömlek gibi taþýnýr Yusuf sahilinde
Ýçimde yanan mumlarýn ummasýnda ummanlar uzar
çevresinde kumlanýr düþlerim güneþlensin diye geliþin
sahranda ölümcül mecnunlarýn tabutu taþýnýr aþýnýr kaçýþlarým
el_lerin yelleri yalar saçlarýmý, suçlarým taranýr aranýþýnda
çýðlýklarým geceyi örter
yýldýzlar oynar siyah beyaz ekranýmda
resimlerde kalan geçmiþin ermiþliðinde irkilir avuntularým
dilsiz sevinçler yollama güvercin kanatlarýyla
Dilim, yolsuz güllerine ruh künyesine ekler
Bekler seni ölümle oynaþan gölgem,
pas tutmuþ tutkularýmýn tükenmiþliðinde bir tutam kadarým
nicedir öpülmeyen dudaðýmdan senli inciler dökülür gelmelere
prangalý kavuþma kalemimi acýlarýn üreci kýrdý
gayrý sensiz gayrý senli gayrý anlatýlmazdan öte bir an haldeyim