Oldum olasý sevmem pazar günlerini. Seven yürekler el ele sokaktan geçer, Kýskançlýðým tutar; Sarmaþ dolaþ parklarda gezer, Monalisa kafe de karþýlýklý otururlar; Birbirlerine manalý manalý bakarlar.
Oldum olasý sevmem pazar günlerini. Sanki iþe gidecekmiþ gibi erken kalkarým, Daha gelmemiþ olur bulmaca ekli gazeteler, Açýlmamýþ olur kasaplar, bakkallar, Kapalý olur hastaneler, eczaneler, Hepsinin ayrý ayrý nöbetçisini bulmalar.
Oldum olasý sevmem pazar günlerini. Herkes uyuyor diye açamam radyonun sesini, Sessizce dolanmayý, çýkarmadan ayak sesini, Onarým var deyip; Sularýn, elektriklerin kesilmesini, Ve dakikalarca beklemeyi otobüsün gelmesini.
Oldum olasý sevmem pazar günlerini. Komþu oðlanlarý dam da, Komþu kýzlarý cam da, Aah aah benim kaderi kara Leylam’da. Babasý evde. Gelemez bana.
Ýþte bak bugün yine Pazar. Benim sevmemem ne yazar. Þimdi herkes; Yahu bu þair ne diyor pazar pazar, Deyip bana kýzar. Sosyal Medyada Paylaşın:
NİHAT İLİKCİOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.