Sen, yüzünü renklere bulayan adam;
Kararmýþ yüreðinin aklýðýný savunan,
Pembe düþleri ile hayat kuranlardan,
Varlýðý yok sayarak, güzelliklerini çalan..
Hey sen, sinsi gülüþlerinin ardýna sýðýnan adam !
Çocukluk anýlarýný, beyaz düþler gibi anlatýrsýn..
Gri olmuþ beyazlarýn, anlamazlar sanýrsýn..
Hislerini yitirmiþsin; sararan yapraklar misali..
Sen ne katý, ne hissiz, ne vicdansýz adamsýn..
Hey sen, hayatý kendine zehretmiþ adam !
Senin için baþka dýþýn baþka..
Nifak lugatýnda ilk sayfa..
Yüzündeki sinsi gülüþün ardýna..
Kýrmýzýlar sýkýþmýþ; rezilliðin bini bin parça..
Hey sen, yüzünü renklere bulayan adam !
Maviyi, arsýzlýk diye (!) takmýþsýn bileðine,
Kelepçe olmuþ peþine düþene..
Kurtuluþu yok gidenin, yol almýþ bile bile..
Huzurun rengini aklayamam senden
Uðraþým nafile !
Hey sen, renkleri kendine esir alan adam !
Daðýtsan da düþlerimde saklý mor bulutlarýmý,
Býrak da gün aðartsýn yarýnlarýmý..
Bilmezsin; mutluluðu güneþin sarýsýna sakladýðýmý...................................
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.