Elhamdülillah

Günlerce yürüyerek, temsil ettin bizleri.
Affet bizi, bir hayli yorduk elhamdülillah.
Hem estik hem gürledik, açtýk sana kollarý,
“Boyumuz ne kadarmýþ? ”, gördük elhamdülillah

Sandým ki ben bir anda; yýkýlacak ortalýk,
Trafiði felç eder o günkü kalabalýk.
Tekrar ediyorum ben; “bu durum bir hastalýk”,
Tedaviye ihtiyaç duyduk elhamdülillah.

Yine de ümitleri, kýrmak istemiyorum.
Bu durumu görüp de durmak istemiyorum.
Tekrar böyle bir hali görmek istemiyorum.
Zor da olsa bir sýnav verdik elhamdülillah.

Anlamaz inanýn ki bizi bizden baþkasý,
Atýlmaz bu durumda, ne hava ne cakasý,
Anlayalým, olmuyor; bu iþlerin þakasý,
Hep birlikte sýrrýna erdik elhamdülillah.

“Saðdan saysak on kiþi, soldan saysak on kiþi…”
Diðerleri inanýn, savsaklýyor bu iþi.
“Çarþambadan belliydi, perþembenin geliþi”,
Diyerek on ikiden, vurduk elhamdülillah.

Sanmayýn ki hafife almýþým bu eylemi,
Tekrar ediyorum bak, hem de ayný söylemi;
“Birlikten kuvvet doðar”, yoksa yanlýþ öyle mi?
Son olarak bir daha, sorduk elhamdülillah.

“Akan dereler” bile, kuruyacak böylece.
Ne ileri ne geri, turlayacak böylece.
“Marþ marþ” deyip ileri, fýrlayacak böylece,
Yirmi beþ yýl öncesi kurduk elhamdülillah.

18 Ekim 2009/Konya




Sosyal Medyada Paylaşın: