Ellerim ellerinden ayrildigi an kiyametler koptu icimde Gitme kal diyemedim. Gururuma yenik düstüm yine. Sensizlik bir okyanuz gibi icimi üsütüyordu.
Ben yine biraktigin yerde, seni sensiz yasamakdayim. Anilar ardi ardina kovalamakda beni... Agliyorum, yine agliyorum... Nedendir her aci cektigimde göz yaslarima siginmakdayim.
Bu kahrolasi dünyada yasam savasi vermekden yoruldum artik. Neden bende doya doya sevemiyorum? Neden bende herkes gibi mutlu olamiyorum? Biliyorum bu ayrilik yikacak beni.
Ama unutma herzaman sen, sadece sen sen sen olacaksin yüregimde ey sevgili....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Funo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.