HÜZÜNLER SARMIŞ

Tam altý ay olmuþ, evden gideli.
Kara gözlerini, hüzünler sarmýþ.
Hayatý hep acý, geçmiþ çileli.
Masum yüreðini, hüzünler sarmýþ.

Ne ana baba var, ne de bir gardaþ.
Yar mektubu olmuþ, ona arkadaþ.
Kimsesi yok olsun, onunla yoldaþ.
Yalnýz yüreðini, hüzünler sarmýþ.

Yazdýðý mektuplar, sitemli olmuþ…
Sevdiði unutmuþ, baþka yar bulmuþ…
Sevip sevilmeyen, bir garip kulmuþ…
Seven yüreðini, hüzünler sarmýþ.

Onun tesellisi, bir dal sigara.
Sevdiði açmýþtý, derin bir yara.
Bunalmýþtý artýk, düþmüþtü dara.
Dertli yüreðini, hüzünler sarmýþ.

Acýlara raðmen, isyan etmemiþ…
Sýðýnmýþ Rabbine, ömrü yetmemiþ…
Candan geçmiþ ama, yardan geçmemiþ…
Yorgun yüreðini, hüzünler sarmýþ…

BÝR DAMLA GÖZYAÞI(17.10.2009)

Sosyal Medyada Paylaşın: