YİNE BEN VARIM

Hep sana, hep sana yazýyorum, duy!
Bu gece kanýnda yine ben varým!
Aþkýmý ruhuna kazýyorum, duy!
Ýçinde, canýnda yine ben varým!

Kulaðýna gelen her notadayým
Hep sana doðruyum, o rotadayým
Seni saran her bir ihatadayým
Ýþte, dört yanýnda yine ben varým!

Çizdim ve resmettim, kara kalemdin
Fethedemediðim, en sarp kalemdin.
Sen þiirlerimdin, kâðýt kalemdin
Okurken, yanýnda yine ben varým.

Bilmem, ne bulursun; ahmak, alýkta
Gider kaybolursun, kalabalýkta
Özelde, genelde, ayrýcalýkta
Gönül külhanýnda yine ben varým.

Bir þiir yaz bana, dinlemekteyim
Hece hece, harf harf inlemekteyim!
“Gezme gökyüzünde, in! ” demekteyim
Her yer, her anýnda yine ben varým.

O/Nur/a dayanmak çok zormuþ meðer
Bence, bu aþk için ölmeye deðer!
Bir gün kara yere girersen eðer
Topraðýn altýnda yine ben varým!..

Onur BÝLGE

Sosyal Medyada Paylaşın: