İŞTE ESERİM

Ýsyaným kahrýmýn yoldaþý
Sensizliðe çýkan her yol,
Ýçkime kattýðým su gibi,
Derdimi arttýrýyor.

Kaðýtlar öksüz çocuklar gibi,
Kalem yetim kaldý kelimesiz,
Seni anlatamýyorum artýk.
Kalbim sadece sen diye atýyor.

Sokaklar uzun uzadýya,
Sanki benim için bir mezar,
Hayalinde vefasýz çýktý.
Artýk yanýma hiç gelmiyor.

Tebessümünü arýyorum,
Oyunlarda þen olan çocuklarda,
Bakýþlarýnda sen yoksun.
Çünkü onlarda büyüdükçe deðiþiyor.

Ne kýþlardan soruyorum seni,
Ne þiirler yaralarýmý sarýyor,
Yok seni anlatabilecek bir anlam,
Yokluðunu hiçbir þey anlatamýyor.

Sen neredesin bilemiyorum.
Þehirler tanýþ oldu benimle,
Mevsimler aðladý sevdama,
Yüreðimde kýþlar, yaz olmuyor.

Susuyorum, ebedi yokluðunla birlikte,
Kalemi kaderim kýrdý,
Kadehimi ölüme kaldýrýyorum.
Baþka kurtuluþ yolu gözükmüyor.

Þarkýlar sustu bu gece,
Sözün ise bittiði an.
Sensizlik çýðlýk çýðlýða,
Resmin baþucumda duruyor.

Sefil bir þair,
Hayallerini erteledi yine,
Vazgeçti yaþamaktan da,
Bak iþte o ölüyor.

Mutlu ol sen yine de,
Zamanlý zamansýz gel,
Mezarýma baktýkça dersin,
Ýþte eserim burada yatýyor.

BAKÝ EVKARALI


NOT:
atlý karýnca dönüyor, dönüyor.
dünya durmadan dönüyor dönüyor,
yalnýz dönmeyen bana sensin,
bekliyorum hep, neredesin.

bu þarký tüm þiir dostlarýma gitsin .
Sosyal Medyada Paylaşın: