Þükür ki büyüdüm Hoyrat rüzgarýn savurduðu o eski kýz yok artýk Kanadýkça kabuk baðlayan yaralar Aðladýkça karanlýða sinen masum yüz yok karþýmda Ayna gerçekleri mýrýldanýyor bana Yýllar çizmiþ yüzümü Aþklar ak düþürmüþ kara saçlarýma Akordu bozulmuþ bir gitar esintisi düþüyor kulaðýma Melodi tanýdýk ama ses uzakta Sözler bilindik de olsa Biliyorum ki benim deðil o beste
Hatýra defterinin ortasýndaki kýrmýzý bir gül Çok derinlere götürdü Bilmem þu tarihte, aþkýmdan yazan yapraklarla Koca bir geçmiþi gezdirdi hafýzamda Belli ki silinmemiþ izler küllerini serdi ortalýða Koyu gri bulutlara karýþtý yangýnýmýn dumaný Böylece bir yýl daha süzüldü geçti
Deðiþmeyen gerçekler kazýndý yaþama Ya yarýn... Ne getirecekti adýma Hangi mevsim saçlarýmý dökecek Hangi rüya geçmiþinde kalacaktý Bir yýl daha onsuzluða sinmiþken Onun kimliði sýr gibi kaldý
"Yalnýzlýk körpeliðimi aldý Ama gururumu asla alamaz(dý)"
Ýyiki de nefes alýyorum Þükürler olsun sana yarabbim...
15/10/2009 00;18 eMÝNE Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.