**Kusurun Güzelliği**

** divan þiiri ile baþlayan ve çaðdaþ türk þiirinde de deðiþmeyen,
cennetten çýkma, huriden kalma " tanrýça kadýn mitosuna" karþý yazýlmýþ
bir þiir denemesidir***

KESÝK PORTRELER

biri vardý;
gecenin tüm karasýný emen gözleri
penceresiz evler gibiydi -karanlýk ve de nemli-
bir de,iki de bir sönüp duran gözünün feri...
bir boþluk duyarsýn ya hani, ta þuranda korkunç
iþte tam da o boþluðu dolduran hüzünlü þarkýlar gibiydi
-hüzünlü ve kederli-

biri daha vardý,
ilk bakýþta eksik kalýrdý yüzünün bir kýsmý
ben onu alýr,görmek istediðime tamamlardým
bazen öylece býrakýrdým nedense
-öylece ve eksik-

baþka biri daha vardý,
ne çok biçimli aðzý,yanaðýnda gamzesi
ne de iri siyah gözleri vardý
ama gülünce
sadece aðzýnýn kenarýyla deðil
ya da gözlerinin içi veya yanaklarý
bütün yüzüyle gülerdi
ve bütün yüzüyle güler gülmez
bütün bütün güzelleþirdi
(ben bu gülüþü alýr gözlerime sürerdim
dünyaya daha aydýnlýk bakabilmek için
-aydýnlýk ve renkli-)

biri yoktu -olmalý mýydý-
baþka biri de yoktu
daha baþka biri hiç yoktu...

Sosyal Medyada Paylaşın: