Doðduðumda kar yaðýyordu aðustosta Bilmiyordum o zamanlar kelimelerden evler kurmayý Yan yana getireceðim ayrýlýk cümlelerim yoktu Tutmaya çalýþýyordum bir daha hiç görmeyeceðim babamýn bacaklarýný Kelebek gibiydi yüreðim Nereden bilecektim ki yakalayýnca öleceðini Babam Ellerime bakýyorum yüzün damlamýþtýr diye Bir resmin bile yok Senden tek kalan giderken avuçlarýma býraktýðýn avuçlarýn Ýlk harfleri en yakýn arkadaþlarýn öðretti Ne çabuk öðrenmiþtim dostluðun birkaç kelime olduðunu Ýlk öðrendiðimde hayatta oydu Annemi Sevgiyi öðrenmemiþti ki bana da öðretsin Tek düþündüðü kendiydi Kutsal annelik cezaevinde yaþattý bir ömür boyu Cenneti yakalayayým diye paspas oldum ayakaltlarýnda Kuruttukça umutlarýmý açýldý yapraklarý yeþerdi O yeþerdikçe ben kurudum hayallerim hep mazide hayal olarak kaldý Kýsa pantolonlarý atýnca ilk aþký öðrendim Hiç görmediðim babam yüzümü okþamayan annemdi Acýlardan uyandýracaktý beni Nereden bilecektim ki aþkýn cebimdeki cüzdan olduðunu Cüzdaným aðladýkça terk edildim Çiçeklerim ellerimde kurudu Yüreðimi büyüttükçe yalnýz kaldým Neyse artýk anlamý yok hiçbir þeyin Yol bitti
Sosyal Medyada Paylaşın:
romantikavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.