Sessizliğim Maviye

bir gün yýldýzlarý kendi ellerimle toplayacaðým
hüzünlü gecenin ortasýna kurulup
dilimdeki bütün ezgileri
yüreðimle tutunamadýðým maviye haykýracaðým
sislerle örtünürken tapýnaklar
vazgeçilmez deðer yargýlarýný
körkütük aþkýn ateþlerinde kendi ellerimle yakacaðým
piþman olmam
elimde kadehim kýrýk
þiþenin dibinde yudumlanmayý bekleyen sözcüklere baðlanmýþým
ihtiras damgasý yemiþ hasretimle

suskun karanlýðýn yýldýzlarýna benziyor gözlerim
sökülüp de yerlerinden alýndýðýnda
ýþýðýn anlamsýzlýðýna dalýp gidiyorum kör kuyularda
yüzlerce metre derine kazdýðým
bir meçhul mezar baþýnda
hiçbir iz býrakmadan topraðýnda sonsuzluðu yaþýyorum

ayin zamanlarýmdý benim var oluþ savaþýmýn ortasýnda
ve yenilgiye uðradým ýlýk bir bahar ayýnda
tenimden çekilirken bütün duygular
soyut resimlere sýðýnýyorum anlamlarýn karmaþasýnda
hiç bir somut adým atýlmazken yaþama
yaþamaksýzlýðý taçlandýrýyorum gece saçlarýnda

derin derin çekilirken duman bir sonun baþlangýcýna
karanfillerle bezenmiþ yollarda
durmadan
geriye bakmadan
kurulduðum yerden doðrulup
çýrýlçýplak bir yaþam için yürüyorum

son olsun bu son
bir yazgýnýn son çýðlýðýnda
sessizliðim

.
.
.

b@r@n
Sosyal Medyada Paylaşın: