AFFINA SIĞINARAK NAZIM USTA’NIN ‘’YAŞAMAYA DAİR’’
‘Yaþadým diyebilmek için’ o kadar çok sebebim var ki
Sanýyormuþum oysa sadece,
Ciddiye almýþtým oysa ben yaþamayý,
Gülümsemeyi cüzdanýmda taþýyordum hep
Ki elimi hiç cebime atamadým
Ama gülümsetmeyi adým gibi biliyordum…
Belki hiç kollarýmý baðlamadýlar benim,arkamdan
Bir duvar önünde,
Yahut o kadar zeki olamadým
Bir laboratuarda yaþlanabilecek kadar,
Ama kurþunlanabilecek düþüncelerim vardý
Ve olmasa da beyaz gömleðim
Bir þeyler dileyebiliyordum
Hiç tanýmadýðým insanlar adýna…
Aðaç dikmiþliðim bile vardý
Bir seferde deðil üstelik
Ki yerlerinde þimdi…
Dövüþülmeye deðer þeylerim de vardý
Ve dövüþtüm de
Ama hiçbir savaþa girmedim
Yani bilmem üzerime gelen bir kurþunun korkusunu,
Yani usta
Yaþamayý hiç þakaya almadým
Ama yaþam
Þakasýný yapmaktan usanmadý,
Mesela
Verebileceðimden daha fazlasýný taþýyorken
Güzele dair
Ve alabiliyorlarken hepsini,
Taþýdýklarý tüm fazlalýklarý verdiler diðerine dair,
Mesela
Kesebildiler diktiðim aðaçlarý
Hiç sorgusuz
Ve toplayýp tüm meyvelerini
Yerlerine daha ýþýklý bilmem neler dikebilmek için,
Mesela
Hapislere düþmedim ama
Zindan edebildiler tüm düþüncelerimi
Ve yaþanmamýþ her savaþta
Anlaþmasýz maðlup sayabildiler,
Yani usta
Yaþamayý hiç þakaya almadým,
Oysa gördüm ki
Geri kalan her þey þakaydý,
Affýna sýðýnarak usta
Þakaya gelmeyecek bir yaþamakta
Þakalanan olmak da vardý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.