sen bana acý çektir meden aðlamayý öðrettin alaca karanlýðýn derinliðindeki mavi parlaklýk larda sen yanýmda iken bilmiyodum neden acý çekmiyorum aðlar iken bilmiyordum senin yüreðinin içindeki þevkatlerin benim acýmý sildiðini bilmiyordum beni besleyen gözlerini bilmiyordum bana söyleyen sevgi sesini bilmiyodum sana gün geçtikce baðlandýðýmý bilmiyodum düþtüm senin gönlündeki sonu olmayan aþk kuyusuna kendi günlümdeki boþ bir deftere senin ismini yazýyordum her satýrýna mürekkebli kalemimin mürekkebi senin günlündeki aþk kuyusundan geliyodu kan kýrmýzýsý bir renkte senin adýn geçiodu o boþ sayfalardaki satýrlara benim için ismin bile bir özelidi ben den uzaktasýn þimdi hemde çok kimbilir ne haldesin ne yapýyosundur karþýlýk beklemeden ben den diodum kendime duydumki bulmuþþun kendine iyibir genç sen de duyben den beklicem tekyer mazii ßy ßy eyy sevgili ßyßy
Sosyal Medyada Paylaşın:
tufanyeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.