Kendine yalan bir senaryonun iki oyuncusu ‘biz’ Kendine yaban… Baþýný aklýna al.. düþün… Figüranlýðýmýzý aldatýp, bir hiç’e baþ(rol) olmak Yok sayýp bütün var’larý Ve var say(n)ýp yok’luðumuzu Daha kundaklarken ölmesiydi bir düþün…
Ölü topraðý aklýmýzý asýr sanýp Düþtük yollarýn yolsuzluðuna Oysa uçurumlarým vardý benim.. acemi hýrsýz Sen büyütürken sýrat çizgisi avuçlarýnda baharý Yaprak dökümü ömrümün ölmeyiþinde yanýyordum ben Kan.. revan.. içimde Gün gün… Düþ’tük bugünün yarýna mirassýzlýðýnda
Çareysem çaresizim…!
Ne çok istedim sen aþký ömrüne yapýþtýrýrken ölümü an’ýma kazýmayý Ve ne çok istedim ben’i gözlerine gömerken o ‘ben’ deðil demeyi
Sus’a yaslanýp, kaçýncý kez sýrtýmdan vuruþum bu kendimi! Ah! Kendimi kendimden çýkarabilseydim…
Pýlýsýný pýrtýsýný toplayýp gitmiþ bir mutluluðun Arkasýndan su dökmekti ellerimizin bir oluþu… Musalla’ya düþürüp dilimizi Kendi cenazesinde namaz kýldýrdýk aþka
Ah! Aþký k-andýrmasaydýk
…
B-aþýmýz kalmadý Kýtlýðýmýz sað selamet… …
Düþ’tük… Düþtük…
Ekim 2009 ’’ÇýÐLýK’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çığ.LıK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.