Kaybetmek korkusu hep yüreðimdeydi Kimsenin umurunda olmadým ya giderse diye Hep giden gider dendi Bilemediler ki gidiþlerim Onlarýn mutluluðuna gebeydi Çocuk yüreðim hiç dinlenmedi Suçlulukta kendimi seçtim. Kanattým durdum yaralarýmý..
Her gidiþlerde tüm suçlarý üzerime hýrka yaptým Ondan mý acaba yüreðimdeki bu üþümüþlük… Kim bilebilir Belki de bu yüzdendir, Gidiþlerin içime hançer saplamasý Yüreðimin yangýnlarý yaþamasý….
Þimdi çocuk kalbimle kalakaldým pencere dibinde Göz yaþlarýmla eþlik ediyorum gidenlere Ve artýk ben; Hayat denilen þu alemde, Her gün bir çizik atýyorum yüreðimin derinlerine…
ZEYNEP SÖNMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meleğim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.