Bak Sevdigin Mevsim
Bak sevdiðin mevsim...
Geldi yine sonbahar,
Yaprak dökümü.
Ýçimde barýnan duygularýn sökümü,
Neye yarar olsada hükmü ?
Vurmuþsun yazýnýn altýna
Nasýl olsa mührü...
Gururum incindi, söyleyip durma
Hançeri saplayýp, insafsýzca vurma
Sözlerin cok acý, zehir zemberek
Nasýl tahammül etsin söyle bu yürek.
Biliyorum, bunlarýn artýk hepsi bahane
Sunmak isterdim hayatý sana
En güzelinden þahane...
Doðmaz güneþ battýðý yerden bir daha.
Dönmez giden zaman istesende geriye,
Býrak kalsýn herþey yerli yerinde...
Bak iþte sevdiðin mevsim, sonbahar
Eylül`de düþen yaprak, seversin lakin
Ekim`de hüzünle bakan, bir çift göz
Akan bir damla yaþ.
Sakýn ola görme hakir...
Ýçindeki yangýnýn cehennem ateþiydi yar
En kutsal tapýnaðýn,
Barýnaðýn oldu yar.
Sana kol kanat gerdi,
Yoluna tereddütsüz can verdi.
Sanýyormusun yoktu, senden baþka
Hiç bir tasasý derdi...
Bilesin yoluna ömrünü verdi.
Sevgi Özcelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.