Neye kapatsam gözlerimi açtýðým hep sen oluyorsun.. Uyuduðum her uykuyu gözlerinle karþýlýyorsun... uçurumsu düþler görüyorum Sonunda hep ellerim sensiz kalýyor nedense hep düþen oluyorum, seni düþleyen...
Baþlayan herþey seninle son buluyor, ve bi qün son buLan biz olmuþken, bu sonu sonladýracak bir "sen" arýyor qönlüm.. malum yoksun! Ve yokluðuuna katýlmýþ bi geceyle daha da yakýyorsun sana yangýn gönlümü.. Ateþe verdiðin bi kaç damla gözyaþýmla Sana aðlýyoruz þimdi.. Artýk sadece kendimi yakýyorum, Sevdamýn külleri avuçlarýmda.. Ve dilimde aþktan kalma bir þarký, Hüzzam makamýnda..
Üþüyorum.. Ýçimde yanan ateþ sensizliði salýyor üzerime.. Sen yerine sensizliðe sarýlýyorum gene Hatýrla! düþleri uykularýmýzda ezberlemiþtik Ve aþký gözlerimizde... Þimdi uykular sensizliðe uyandýrýyor beni, Gözlerim usul usul kapanýyor...
Sevdayý öldürmeyeyim derken, Farkýnda deðiLim... Ölümüm kendini intihar ediyor...