Oturmuþ bir kadýn
Parkta mavi bir banka
yanýnda ezilmiþ bir adam
ürkek,çaresiz ve yorgun
sanki daðlar var omuzlarýnda
kadýnýn,
yanaklarýndan süzülen damlalar
Ayak uçlarýnda çaresiz
Yüreði ellerinde titriyor
Yeþil gözlerinden fýþkýran her damla,
çektiði acýlara Meydan okuyor sanki
zamansýzca gelen
Acýmasýz ayrýlýða...
küçücük yüreðinden çýkan hýçkýrýklar
Ürkütüyor güvercinleri
Suskun ve biçare olsada dili
Belki çok zor aðlamak
Belki o an düþündüðü
Ölüm dü onsuz yaþamak....
belli belirsiz kelimeler dudaklarýndaki
geleceklerini teslim etmiþ bulutlara
Umutlarýný doðacak her bir sabaha
aðlýyor o güzel kadýn
Ölüm bir açmaz yol önündeki
Yaþam, dikenli telle çevrilmiþ gül bahçeleri
Belki her gün dönümünden sonra
yine özleyecek ölümü
yüreði çaresiz,yüreði serzeniþte...
þimdi sýcacýk bir yürekte
sýcacýk bir odada sevdiðinin kollarýnda
Gözleri öyle derin ummanlara dalmýþ ki
gözyaþlarýnýn çokluðu ondan belki de
sevinecek bir zaman bulamadan
Haykýrýþlarýný demeden daha
yitip gitmiþti sevdalarý
Bir kadýn aðlýyor
Ýsyanlarda, asi yüreði
küfrediyor hayata
Oysa onun hayalleri vardý
Onun yerine koyamadýðý düþleri vardý
Ýki damla gözyaþý yanaklarýnda
Düþüyor ayak uçlarýna
Aðlýyor yüreði titreyerek
Ýç çekiyor umutlarýna
ve yüreði ellerinde
Býrakýyor kendini
Gözyaþlarý dinmiþ
Merhaba diyor yeni bir güne
Bir daha mý
Bir daha aðlamamak üzere
09/10/2009
ÇAMLIGÝL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.