MAPUS
Yanaðýmdan damla damla dökülür
Yaðmur deðil akan gözüm yaþýdýr
Ciðerlerim yerlerinden sökülür
Parçalanan dert küpünün taþýdýr
Dýþarda ki bu havayý bilmiyor
Anam bile gayrý yaþým silmiyor
Yýllar oldu deli gönül gülmüyor
Çok gün aldým daha yolun baþýdýr
Umudum yok yarýnlarý göremem
Hiç kimseye dostlarýmý soramam
Þu baðrýma sevdiðimi saramam
Durduðum yer sanki mezar kaþýdýr
Gül yüzlerim gazellere dönüyor
Puslu gözden ýþýklarým sönüyor
Kaþlarýma kýrlar aklar konuyor
Karlar düþen söyle kimin baþýdýr
Yoktur benim aðalarým beylerim
Çift kafesten can çýkmýyor neylerim
Kuzum için aðýt figan eylerim
Þu saydýðým on yýl O’nun yaþýdýr
Gözlerimi yumsam düþe dalarým
Uyanýnca döþlerime çalarým
Bir ekmeði üç günüme bölerim
Özlediðim sýcak yuva aþýdýr
Taþ duvarlar aramýzý açýyor
Gece gündüz uykularým kaçýyor
Gün geçtikçe gençlik elden uçuyor
Benim caným çifte kafes kuþudur
Burda esmez serin seher yelleri
Köprüleri yýktý gözüm selleri
Koklayamaz oldum gonca gülleri
Yaþadýðým acý kimin düþüdür
Görüþ günü bayramýmý yaparým
Kuþlar gibi gökte selam kaparým
Ayrýlýrken iplik gibi koparým
Þu çýrpýnan dertli kuþun döþüdür
Zeki Tombul karanlýkta yatarsýn
Gün geçtikçe bataklýða batarsýn
Dört duvara bilmem neden çatarsýn
Baktým senin gönül gözün þaþýdýr
Zeki Tombul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.