Bir dünya varmýþ kendi etrafýnda dönen; Ýçinde vapurdan trene, Kestaneden martýlara, Her þey varmýþ güzel olan. Sen de varmýþsýn içinde; Bir de ben varmýþým. Bir gün gitmiþsin sen Öteki dünyaya. Her þeyi de götürmüþsün kendinle Güzel olan... Bir ben kalmýþým oracýkta... Sen gitmek, Ben kalmak zorundaymýþým. Peki ya güzel olan þeyler? Onlar da gitmek zorundaymýþ seninle Giderken bana dönüp: “Senin dünyan artýk burasý, Her þeyiyle , hiçbir þeyiyle , senin dünyan!” Demiþler kaþlarý çatýk.
Þimdi; Bir ben varmýþým kendi etrafýnda dönen Mevlevi misali, Dünya ise Bir varmýþ, Bir yokmuþ, Sen misali...
Garip bir kýzýllýk kalmýþ yüreðimde Güneþinki gibi. Ama batýyor muyum? Doðuyor muyum? Bilememiþim!... Sosyal Medyada Paylaşın:
ressam4454 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.