pas tutmuþ bir yanlýzlýktý beyaz gülün yapraklarýndan damlayan bem çok yoruldum sitemli kahýrlý anýlarda gözyaþlý dolaþmaktan keþkeleri eyvahlarý hasretle demlenmiþ acýlý çaylarla az içmedim býktým artýk sen gelesin diye o kayan yýldýzlara dilek koymaktan
senden sonra defter arasýnda kalmýþ güller gibi hissettim kendimi hep sordum kendime beyaz gülüm bu kadar vefasýz insansýz birimi gözlerini ömrüme sevdasýný yüreðime sürdüðüm bilmem ki nerdesin eþkýya kalbime tek hükmeden aþkýn þimdi hasretiyle yakýyor kalbimi
her þeyimi sana vermiþken ayrýlýðýn tohumunu kim attýda filiz verdi ne olduda basit bir elvadayla o yüreklere sýðmayan aþk kül oldu bitti vayy bee gülleri kýskandýran aþktan sadece külleri kaldý bana yadigar aþkýnla süslenmiþ umutlarým hayallerim yýrtýk cebimden kayboldu gitti
þimdilerde sensizliðin ertesinde yaþýyorum tabi buna nasýl yaþamaksa ne yapabilirsinki aynaya bakýnca gördüðün hala yosun tutmuþ aþkýnsa sevdiklerini býrakýp uzak diyarlara gidenler hep acýtmýþtýr sol yanýmý ne kabahatim var ki mecnun bulmuþken leyla gerçekten leyla olmadýysa
ALATURKA KEDER
Sosyal Medyada Paylaşın:
alaturka_keder Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.