Gülüm

Yýllardýr beklerken umutla seni,
Taþlarda yosunlar kurudu gülüm.
Fesleðen kokulu bahçelerimde
Zambaklar zamansýz çürüdü gülüm.

Bulutlar aðlýyor, rüzgârlar suskun.
Sen gelmedin diye leylaklar küskün,
Gündüzler karanlýk, geceler baskýn
Kasveti üstümü bürüdü gülüm.

“Ziyan oldu ömrüm gelmem” demiþsin,
“Ne haldedir sorup, bilmem” demiþsin,
“Artýk hayaline dalmam” demiþsin,
Yokluðun, peþinden sürüdü gülüm.

Geçmiþe çizgi çek, anma gel artýk
Ýkide bir geriye dönme gel artýk
"Geçit vermez daðlar" sanma gel artýk
Daðlarda kar da yok, eridi gülüm

Gözlerde fer bitti seni beklerken.
Yýllar geçti yoksun, sanma ki "erken",
"Çare yok gelecek, beklerim" derken
Dönülmez sonsuza yürüdü gülüm.

(1984/Ýzmir).




Sosyal Medyada Paylaşın: